همانطور که حتماً شنیده اید، آقایان موسوی و کروبی درخواست برگزاری تجمعی در تاریخ بیست و پنجم بهمن ماه در حمایت از مردم مصر و تونس کرده اند. در مقابل این درخواست دو نوع واکنش می تواند وجود داشته باشد:
الف. پذیرش درخواست
در این صورت ممکن است تجمع شلوغی برپا شود. اگر عده فراوانی به درخواست مخالفین سرشناس دولت در این راه پیمایی شرکت کنند، تبلیغات چند ماهه رسانه ها بی اثر می شود. چراکه اگر در عرض چند ماه گذشته بعد از حوادث سال پیش به رسانه های داخلی توجه کرده باشیم، باید به این نتیجه برسیم که معترضین همه از کرده خود پشیمان شده اند و در تاریخ نهم دی این پشیمانی را ابراز کرده اند. شکل گیری یک راه پیمایی پرجمعیت، دقیقاً در تضاد با این حجم تبلیغات است.
از طرفی اگر این تجمع شکل بگیرد، تصویر کلی آن همایش حمایت معترضین ایرانی از معترضین مصر و تونس علیه دیکتاتوری موجود در آن کشورها خواهد بود. وقتی معترضین در کنار هم قرار گیرند، ناظرین بیرونی ناخودآگاه طرف های مقابل معترضین را نیز در کنار هم می بینند.
ب. رد درخواست
در روزهای اخیر تلاش های زیادی شده است تا ایران خود را هوادار تظاهرکنندگان علیه دیکتاتوری حسنی مبارک نشان دهد. شدت این هواداری گاه به اعتراض علیه فیلترینگ هم کشیده شد. حال اگر دولت ایران درخواست عده ای برای استفاده از یک حق قانونی را نپذیرد، درواقع تمام رشته های خود را پنبه خواهد کرد، چرا که باز هم همه شواهد دولت ایران را مشابه آنچه که با آن مخالف است نشان خواهدداد. این القائات با مستولی شدن دوباره فضای امنیتی در تهران پررنگ تر خواهد شد.
***
اما شاید معترضین ایرانی تفاوت هایی با دیگران داشته باشند. در ایران اعتراض ها بیشتر در بین افراد فرهیخته تر جامعه و به قول برخی قشر متوسط جامعه شکل گرفت و به لایه های زیرین اجتماع و عوام نفوذ پیدا نکرد. به نظرم این قشر با توجه به پختگی تاریخی که پیدا کرده است، نسبت به انقلاب کردن صبورتر و نسبت به حقوق متعالی انسانی حساس تر است. این یعنی یک فرصت و یک سرمایه برای نظام. حکومت ایران با معترضینی مواجه است که خواست اولیه آنها به هیچ وجه دگرگونی و زیر و رو شدن ساختارها نبوده است. خواسته های آنها با آنچه که احتمالاً ایفای حقوقشان می نامند، تاحدود بسیار زیادی تامین شدنی بوده و هست. اما چشمی تیزبین و با درایت لازم است تا از بین تمام شبیه سازی های بی غرض و باغرض، واقعیت ها را ببیند. به نظر من درست ندیدن هیجدهم تیر به عنوان یک اعتراض محدود دانشجویی، اعتراض های گسترده سال گذشته (عموماً در بین قشر متوسط جامعه) را به دنبال داشت و نگرانی از این است که ندیدن واقعیت های سال گذشته اعتراض ها را به سطوح دیگری از اجتماع بکشاند که اگر حرکت کند فقط انقلاب کردن را بلد است.
درود
اخوی این جماعت تمام تبلیغاتشون و تلاششون برد داخلی داره و هدفش یکسری آدم خودی درون کشوره ! وگرنه نه تو دنیای بین الملل و نه بین آدمای غیر خودیشون تو کشور آبرویی ندارن ،به همین دلیلم با رد کردن این درخواست چیزی از دست ندادن!
سلام
من یاد آدمایی می افتم که به خرج کردن و هزینه کردن عادت می کنند. آخرش هم همه سرمایشون رو از دست می دن