انذار

وَأَنذِرْ بِهِ الَّذِینَ یَخَافُونَ أَن یُحْشَرُواْ إِلَى رَبِّهِمْ لَیْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِیٌّ وَلاَ شَفِیعٌ لَّعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ «51» وَلاَ تَطْرُدِ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِیِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ مَا عَلَیْکَ مِنْ حِسَابِهِم مِّن شَیْءٍ وَمَا مِنْ حِسَابِکَ عَلَیْهِم مِّن شَیْءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَکُونَ مِنَ الظَّالِمِینَ «52»

انعام

و به وسیله این قرآن کسانى را که از محشور شدن به سوى پروردگارشان می  ترسند ، هشدار ده که آنان را [ در آن روز هول انگیز ] جز خدا سرپرست و شفیعى نخواهد بود ; باشد که بپرهیزند . « 51» و آنان که بامدادان و شامگاهان پروردگارشان را می  خوانند [ و با این خواندن ]خشنودى او را می  خواهند ، از خود مران . نه چیزى از حساب [ عمل ] آنان بر عهده توست ، و نه چیزى از حساب [ کار ] تو بر عهده آنان است تا آنان را برانى و [ به سبب راندنشان ] از ستمکاران باشى . « 52»